பொதுவாக கற்றறிந்தவர்கள் சபைக்கு அதிகம் கல்லாதவர்களோ அல்லது அறிவிலிகளோ சென்று பேச முற்படுவது மடைமை என்று பெரியோர்கள் கூறுவர். வள்ளுவரும் இதை வலியுறுத்திக் கூறியுள்ளார். அவையறிந்து பேசவேண்டும் என்பார்.  மதுரை தமிழ்ச் சங்கத்தில் தருமி என்ற அரைகுறையாக கற்றறிந்த புலவன் அவமானப்பட்ட கதையை தமிழுலகம் அறியும். ஆண்டவனே ஆனாலும் குற்றம் குற்றமே என்றார் நக்கீரர் என்ற புலவர்.

   பிண்ணாக்கு வியாபாரம் செய்து பெரிய கோட்டீஸ்வரரான  ஒருவர் தன்னிடம் உள்ள மிகுதியான பணத்தைக் கொண்டு ஒருகல்லூரிதொடங்கலாம். அதைத் தவறு என்றும்கூறமுடியாது. ஒரு கல்லூரி என்றாலே அதில் மெத்தப்படித்த அனுபவம் வாய்ந்த ஒருவர் முதல்வராக இருப்பார். ஒரு துணைமுதல்வர் இருப்பார். பேராசிரியர்கள் பலர் இருப்பார்கள். எழுத்தர்கள், கணக்கர்கள் என்று படித்த பல பேர்கள் வேலை செய்வார்கள். இந்தப் பதவிகளில்  எல்லாம் படித்தவர்கள் மட்டுமே வேலை செய்ய முடியும். ஒரு கல்லூரி விழாவில் அனைவரும் குழுமி  இருப்பார்கள். அப்பொழுது கல்லூரியின் நிறுவனர் வந்தால் அனைவரும் எழுந்து நின்று மரியாதை செய்வார்கள். இங்கு அதிகம் படிப்பறிவில்லாத ஒருவர் தான் பெற்ற செல்வத்தினால் கற்றறிந்தவர்கள் மரியாதைசெய்யும் அளவிற்கு உயர்ந்து  நிற்கிறார்.         ஒருபொருட்டாக மதிக்கத் தகாதவரையும் மதிக்க வைக்கும் பொருளைவிடச் சிறந்த பொருள்  வேறுஒன்றும் இல்லை. இதைத்தான் திருவள்ளுவர்,

“பொருளல்லவரைப்பொருளாகச்செய்யும்

  பொருளல்லதுஇல்லைபொருள்.”

என்று  உரைக்கின்றார்.        

    யாமறிந்த  புலவரிலே  கம்பனைப்போல்,                                                             –  வள்ளுவர்போல்

        இளங்கோ வைப்போல்,

பூமிதனில்   யாங்கணுமே   பிறந்ததில்லை,                   -உண்மைவெறும்

புகழ்ச்சி யில்லை,

ஊமையராய்ச்  செவிடர்களாய்க்   குருடர்களாய் -வாழ்கின்றோம்

ஒருசொற் கேளீர்!

சேமமுற  வேண்டுமெனில்  தெருவெல்லாம் -தமிழ்முழக்கம்

                                 செழிக்கச் செய்வீர்!……………………….   1

பிறநாட்டு   நல்லறிஞர்   சாத்திரங்கள்   தமிழ்மொழியிற்

 பெயர்த்தல் வேண்டும்

இறவாத   புகழுடைய   புதுநூல்கள்   தமிழ்மொழியில்

இயற்றல் வேண்டும்

மறைவாக   நமக்குள்ளே   பழங்கதைகள்  சொல்வதிலோர்

மகிமை   இல்லை

திறமான   புலமையெனில்  வெளிநாட்டோர் -அதைவணக்கஞ்

                                           செய்தல்  வேண்டும்.  …………………………….. 2

உள்ளத்தில்   உண்மையொளி  யுண்டாயின்   வாக்கினிலே

ஒளியுண்  டாகும்

வெள்ளத்தின்  பெருக்கைப்போல்  கலைப்பெருக்கும் -கவிப்பெருக்கும்

மேவு  மாயின்

பள்ளத்தில் வீழ்ந்திருக்கும் குருடரெல்லாம்  -விழிபெற்றுப்

பதவி  கொள்வார்,

தெள்ளுற்ற   தமிழமுதின்   சுவைகண்டார்  இங்கமரர்

                                               சிறப்புக்   கண்டார்……………………………. 3

யாமறிந்த  மொழிகளிலே  தமிழ்மொழிபோல் -இனிதாவது

எங்கும்  காணோம்,

பாமரராய்    விலங்குகளாய்,   உலகனைத்தும் -இகழ்ச்சிசொலப்

பான்மை  கெட்டு,

   நாமமது   தமிழரெனக்  கொண்டு இங்கு   வாழ்ந்திடுதல்

நன்றோ?  சொல்லீர்!

 தேமதுரத்    தமிழோசை  உலகமெலாம்   பரவும்வகை

                                    செய்தல்   வேண்டும்…………………………… 4

– மகாகவி சுப்பிரமணிய பாரதியார் .