கடற்கரை [ கவிதை ]

கடற்கரை [ கவிதை ]



நீலத் திரைகடலோரம் - நின்று

நெஞ்சம் மகிழ்ந்திடு நேரம்;

காலைத் தழுவியே ஓடும் - அந்த

காதல் அலைகளைப் பாரும்;


காலம்பல கடந்தாலும் - நல்ல

மாற்றம்பல நிகழ்ந்தாலும்

நீலக்கடற்கரை யோரம் - வந்து

நித்தம் அழகினைக் காண்பார்;

 

காதற்கனிரசம் பொங்க - பல

காதல் மொழிகளைப் பேச

ஆழிக்கரையினை நாடும் - இன்பக்

காதற் கிளிபல நூறு!

 

காமக்களிகளைச் செய்ய - சிலர்

வேடந் தரிப்பது உண்டு;

ஈனப்பிறவிகளாய் வந்து - இங்கு

ஈனச்செயல் புரிவார்;

 

வெட்கந்துறப்பது இங்கு - தெரு

விலங்குகளுக்குச் சரியே!

வெட்கம் இழப்பதிங்கு - நல்ல

மனிதப்பிறவி யாமோ?

 

பிள்ளைகள் ஒன்றையொன்று - துரத்திப்

பிடித்திடச் செல்வதைப்போல்

துள்ளியே அலைகள் வந்து - கரையைத்

தொட்டுவிட்டோடிச் செல்லும்;

 

ஏற்றினைத் தழுவச் செல்லும் - வீர

இளைஞர்கள் கூட்டம் போல

காற்றினால் உந்தப்பட்டு - கடல்

அலைகளும் கரையில் மோதும்.

 

துன்பங்கள் மாறிமாறி - நம்

உள்ளத்தைத் தாக்கும்போது

நெஞ்சத்தில் அலைகள்மோதும் - நம்மை

நிமிடத்தில் புரட்டிப்போடும்.

 

பிள்ளைகள் போல அலைகள் - தொட்டு

விட்டோடும்போது உள்ளந் துள்ளும்;

அள்ளியே அணைக்கத் தோன்றும் - நம்

ஆசையும் அதிகமாகும்.

 

பிள்ளைகள் உருவம் நீங்கி - பெரும்

பேயென மாறினாற்போல்

வல்லிய வேகங்கொண்டு - அலைகள்

வான்தொட வளரக்கூடும்.

 

சாதிமத பேதமின்றி - வேத

சாத்திர நெறிகளின்றி

ஆதியோடந்த மாக - நின்ற

அனைவரையும் கொண்டுபோகும்.

 

ஆழிசூழ் இயற்கையெல்லாம்

ஈசனே என்பதறிக!

அன்பினில் தாயுமாகும்- சினம்

வந்திடின் தந்தையாகும்.

 

                                                       ----- அரங்க. குமார்
                                                                                                                                   சென்னை- 600049.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *